Eğitimin en genel işlevlerinden biri, bireyin kişiliğini olumlu yönde etkilemektir. Bireyin kişiliğinin oluşmasında aileden sonra en önemli görev okula düşmektedir. Çocuk içinde yaşadığı toplumun dünya görüşünü, duygusal yönelimlerini, siyasal değerlerini, inançlarını kısacası toplumun kültürünü ailede öğrenmeye başlar. Üç yaşlarında okulöncesi eğitime ya da altı yaşlarında ilköğretime başlayan çocuk, günün önemli bir kısmını arkadaşları ve öğretmeni ile etkileşim halinde geçirir. Öğretmen çocuğun yaşamında anne ve babasından sonra en önemli kişi olmaya başlar. Çocuk öğretmen yardımıyla bir yandan çeşitli bilgi ve beceriler kazanırken, öte yandan onun düşüncelerinden, duygusal tepkilerinden, değerlerinden ve alışkanlıklarından etkilenir. İşte bu noktada öğretmenin çocuk için model olma özelliği öne çıkar. Doğru ve nitelikli modellerin çocukların eğitim ve öğretimlerinde kritik bir önemi vardır. Çocuk en çok anne ve babasıyla öğretmenini -özellikle de anaokulu ve ilköğretim öğretmenini- model olarak alır. Bilerek ya da bilmeyerek onun gibi davranır.
Örnek:
Örneğin: Kızdığı zaman çocuklara bağıran bir anaokulu öğretmeni, sınıfında, kızdığı zaman oyuncakları arkadaşlarına fırlatan çocukları yadırgamamalıdır.
Eğitimin bir bilim olarak kabul edilmesiyle birlikte, öğretmenlik meslek bilgisi önem kazanmaya başlamış ve öğretmenlik için bireylerin özel ilgi ve becerilere sahip olması gerektiği ortaya çıkmıştır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder